martes, 10 de mayo de 2011

Un poema de Herberto Helder en bilingüe







Gárgola.

Por dentro la lluvia que la hincha, por fuera la piedra misteriosa
que la mantiene suspensa.

Y la boca demoniaca del prodigio se vierte
en el caos.

Ese animal alzado al trono de una estrella,
que se inclina hacia donde
oscurezco. Por los flancos construyo
la criatura. Donde corre el escalofrío, de los hombros
hacia lo hondo, con fuerza atenta. Construyo
aquella masa de tetas
y uñas, por la columna, rosas abiertas de las branquias,
ombligo,
mandíbulas. Hasta el centro de su
ardua talla de estrella.
Su agujero de agua en mi boca.
Y construyendo hablo.
Soy lírico, temible.
La consagro en el baño bautismal de un poema.
Inauguro.
Fuera y dentro inauguro el nombre de que muero.

************

Gárgula.

Por dentro a chuva que a incha, por fora a pedra misteriosa
que a mantém suspensa.

E a boca demoníaca do prodigio despeja-se
no caos.

Esse animal erguido ao trono de uma estrela,
que se debruça para onde
escureço. Pelos fiancos construo
a criatura. Onde corre o arrepio, das espáduas
para o fundo, com força atenta. Construo
aquela massa de tetas
e unhas, pela espinha, rosas abertas das guelras,
umbigo,
mandíbulas. Até ao centro da sua
árdua talha de estrela.
Seu buraco de água na minha boca.
E construindo falo.
Sou lírico, medonho.
Consagro-a no banho baptismal de um poema.
Inauguro.
Fora e dentro inauguro o nome de que morro.

extraído de su poemario O EL POEMA CONTINUO editado con poesía HIPERIÓN

No hay comentarios: